Tenis ve Turkler

Gene yaptik yapacagimizi. Gosterdik dunyaya Turk’un gucunu. Peki hep siddet ve guc gosterisi mi olmali kendimizi ifade seklimiz? Baska yollar oldugunun farkinda degil miyiz yoksa? Neden her spor dalinin kuralinin, taraftarinin ve destekleme seklinin farkli olabilecegini aklimiza gelmiyor? Evlerimizde sevgimizi ve destegimizi mesaleler yakarak mi gosteriyoruz birbirimize?

Cok soru sorarak baslanan bir yazi oldugunun farkindayim. Fakat Avustralya Acik Tenis Turnuvasi’nda Turk teniscimiz Marsel Ilhan’in maci esnasinda yasanan olaylar bir cirpida siralamama neden oldu bu sorulari. Cok da gurur duymadigimiz bu olaylara bir kere daha agzimiz acik bakakaldik. Peki neden boyle oluyor? Kendimizi gelistirmek icin ayak dirememiz olabilir mi sizce ? Yapabilecegimizin en iyisinin bu olduguna inanmiyorum. Hele de bir milletin kendini uluslararasi arenada tanitmasinin en kolay yolu spor iken. Bundan 10 sene once zorlukla telafuz edilen Fenerbahce, Galatasaray ve Besiktas isimleri gunumuzde birakin akicilik kazanmayi ciddi ciddi kendi yabanci uyruklu taraftarini olusturmus durumda Avrupa’da. En buyuk taraftar ise tartismasiz Besiktas’da. Oynadiklari futbolun “harikaligi” mi yoksa iyi bir marketing stratejisi takip etmelerinden mi kaynaklaniyor bu basari? Bence hayir! Takim oyuncularinin ve Besiktas taraftarinin hicbir zaman bozulmayan efendi cizgisi neden oluyor bu sevgiye. Durum boyle iken belki de golfden sonra en sakin seyirci kitlesine sahip tenisde mac esnasinda disari atilan 35 Turk genci ve acilen degistirilen yayin akisi acitiyor insanin canini.Dedim ya bravo, mutluyuz, gururluyuz!

Irlanda’da yasanan futbol maclarindan kucuk bir alinti yapmak istiyorum yazimi bitirmeden once. Sagli sollu karman corman oturulan futbol karsilasmalarinda hangi takim gol atarsa onun taraftari hakli sevincini gosteriyor yaninda oturanin takimini onemseden. Onunde oturan kiz karsi takimi tutuyor diye oldurmeye calismiyorsun mesela, ya da arkandaki erkek seni linc etmeye calismiyor takimi gol yedi diye sen sevinc cigliklari atarken. Yanindaki senin takimi yuhaliyor kimin umru! Devre arasi cikip bir birani icip sosislini yedikten sonra donuyorsun gerisin geriye macin devamini izlemek icin. Ayni sekilde devam eden ikinci yaridan sonra sevinc gosterileri arasinda ezilme korkusu yasamadan stadin merdivenlerinden inerek kosedeki pubin yolunu tutuyorsun. Bu Irlanda’da aynen boyle oluyor. Gordum defalarca. Peki neden bizde boyle olamiyor? Bence yanlis yorumladi bizimkiler Su Cilgin Turkleri!